دو تا بد شانس، دو تا تنها ---------------- یکیشون تو یکیشون من

قلب استاد مثل سنگه -------------------- سنگ سرد و سخت خارا

زده قفل بی صدایی ----------------------- به لبای خستۀ ما

چشم استاد شده خیره ------------------ مراقب آخرِ گیره

ناز از ترس نگاشون ----------------------- کم کَمَک داره می‌میره

نمی‌تونیم که بجنبیم--------------------- پیش این استاد کافر

10 گرفتن من و تو ------------------------- قصه هست قصّۀ آخر

همیشه فاصله بوده ----------------------- بین برگای من و تو

با همین تلخی گذشته ------------------- امتحانای من و تو

راه دوری بین ما نیس --------------------- اما باز اینم زیاده

تنها امید من و تو ------------------------- این مراقب جواده

کاش می‌شد برگه عوض کرد ------------- کاش می‌شد تقلّبی کرد

کاش می‌شد از جایی دید زد ------------- روی برگ خود کپی کرد

ما باید با هم بشینیم --------------------- اگه می‌خوایم که نیفتیم

واسه ما جدایی مرگه --------------------- تا جدا بشیم می‌افتیم

کاشکی جاهامون عوض بشه ------------ من و تو با هم بشینیم

توی یک فرصت ویژه ----------------------- برگای همو ببینیم

شاید اون‌جا واسۀ ما ---------------------- دیگه گیر بازار نباشه

خیلی خوبه اگه با ما ---------------------- جاسوس و رادار نباشه

این‌جای شعر که رسیدم ------------------ از نوشتن دست کشیدم

سرمو بالا اُوردم --------------------------- یهو مراقبو دیدم

بجای حلِ مسائل ------------------------- این اراجیفو نوشتی

راستی خوب شد که به سرعت ---------- از توی خواب پریدم

چونکه از ترس مراقب --------------------- خودمو قهوه‌ای دیدم

کاش می‌شد حتی توی خواب ----------- من و تو یک 10 بگیریم

اون وقت از خوشحالی محض ------------- تو آغوش هم بمیریم